Mun lean fuobmán maŋemus áiggi ahte in mun leat álo ovtta oaivilis iežan váimmuin. Muhtomin letne dego livččiime goabbat lanjas, goabbat gilis, goabbat máilmmis.
Muitala munnje maid son oaivvilda maid son háliida. Ja in mun álo guldal. Vikkan guldalit ja váimmuidan jeagadit ja su háliidusaide doahttalit. Muhto in mun daga dan. Ágga? Moai ean gulahala!
Orru dego son hupma eará giela go maid mun. Soaitá váikko duiskagiella maid hupma, dahje ahte hálla. Ja go mun ipmirdan ahte ean gulahala, de son ádde ahte ean áddehala.
Mu váibmu munnje daguha; “čurve! Muital! Ahte gosa čáhci golgá, don golggat su mielde!”. Mun viehkalan uksa ráigge ja čurvestan; “Gal moai soite oaidnalit!”. Manne dien čurvestan? Dien dilis!?!
Movt sáhttá nu ahte mun gulan iežan váimmu. Gulan sániid ja cealkagiid nu čielgasit, aŋkke in ipmir maid oaivvilda. Jahkán son gullá mu, mun gulan su, muhto ean moai aŋkke gulahala.
Ágga? Moai hupme goabbat giela. Mun lean diet beallegielat. Gii human osiid jierpmi gielas, rupmaša gielas ja máilmmálaš-gielas. Mun in huma, inge hála, seamma giela go váibmu; váimmu giela!
Mun ges lean diet skarbba beallegielat. Guhte in ipmir. Mun fertešin. Mun ferten. Mun dárbbašivččen, mun dárbbašan. Mun háliidan, mun háliidan oahppat váimmu giela!
Ipmirdan dihte iežan.
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar